วันเสาร์ที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2558

ครั้งที่9




บันทึกอนุทิน ครั้งที่9

วิชา การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

วันพุธ ที่ 11 เดือน มีนาคม  พ.ศ. 2558





ความรู้ที่ได้รับ

การส่งเสริมทักษะภาษาของเด็กพิเศษ


 การวัดความสามารถทางภาษา

                เข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดไหม เด็กต้องเข้าใจคำพูดที่ครูพูดด้วย

                 ตอบสนองเมื่อมีคนพูดด้วยไหม ดูปฏิกริยาโต้ตอบว่าเด็กฟังรู้เรื่องไหม?

                 ถามหาสิ่งต่างๆไหม เด็กออทิสติกจะไม่ถามหาสิ่งต่างๆ

                 บอกเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นได้ไหม  เช่น ให้เด็กบอก     ว่าวันนี้ออกจากบ้านเจออะไรไหม?

                 ใช้คำศัพท์ของตัวเองกับเด็กคนอื่นไหม เช่น เค้า ตัวเอง เธอ เด็กจะมีคำศัพท์เฉพาะตัวที่แปลกๆ
การออกเสียงผิด/พูดไม่ชัด

               การพูดตกหล่น เช่น หนังสือ เป็น สือ

               การใช้เสียงหนึ่งแทนอีกเสียง  เช่น ไม้กวาด เป็น ไม้ฝาด  ง่วง เป็น ม่วง  (งอ ออกเสียงจากสำหรับเด็ก)

               ติดอ่าง เด็กเล็กส่วนมากจะพบอาการนี้

  การปฏิบัติของครูและผู้ใหญ่

              เด็กที่พูดไม่ชัดอาจะเกี่ยวข้องกับการได้ยิน เพราะเขาอาจจะไม่ได้ยิน เลยพูดไม่ชัด
  
             ไม่สนใจการพูดซ้ำหรือการออกเสียงไม่ชัด ครูอย่าพึ่งเพ่งเล็งที่ตัวเด็ก เด็กสมาธิสั้นชอบพูดเร็วๆรัวๆ  ห้ามบอกเด็กว่า "พูดช้าๆหน่อย " และห้ามขัดจังหวะในขณะที่เด็กกำลังพูดเด็ดขาด

             อย่าเปลี่ยนการใช้มือข้างที่เด็กถนัดของเด็ก เช่น การจับปากกา

            ในห้องเรียนรวมไม่เปรียบเทียบการพูดของเด็กกับเด็กคนอื่น 

ทักษะพื้นฐานทางภาษา

             สำหรับเด็กพิเศษแค่มีทักษะการรับรู้ภาษา (ฟัง พูด อ่าน เขียน) และการแสดงออกทางภาษาก็เพียงพอแล้ว ส่วนการสื่อความหมายโดยไม่ใช้คำพูด ได้แก่ การแสดงออกทางสีหน้า ร่างกาย

ความรับผิดชอบของครูปฐมวัย

           กระตุ้นให้เด็กบอกความต้องการของตนเอง (ครูไม่คาดการณ์ล่วงหน้า)

           การรับรู้ภาษามาก่อนการแสดงออกทางภาษา

           ภาษาที่ไม่ใช่คำพูดมาก่อนภาษาพูด

           ให้เวลาเด็กได้พูด

           คอยให้เด็กตอบ (ชี้แนะหากจำเป็น)

           เป็นผู้ฟังที่ดีและโต้ตอบอย่างฉับ (ครูไม่พูดมากเกินไป)

           เด็กไม่ได้เรียนรู้ภาษาจากการฟังเพียงอย่างเดียว

           ให้เด็กทำกิจกรรมกลุ่ม เด็กพิเศษไดีมีแบบอย่างจากเพื่อน

           เน้นวิธีการสื่อความหมายมากกว่าการพูด

          ใช้คำถามปลายเปิด

          เด็กพิเศษรับรู้มากเท่าไหร่ ยิ่งพูดได้มากเท่านั้น

          ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

การสอนตามเหตุการณ์ (Incidental Teaching)   (ใช้ได้ดีมากกับเด็กพิเศษ)

 Ex. เมื่อครูเห็นเด็กพยายามใส่ผ้ากันเปื้อนแต่ใส่ไม่ได้  สิ่งแรกที่ครูควรทำก่อน มี2กรณี 

            กรณีแรก เข้าไปถามเด็กก่อนว่าทำอะไร ถ้าเด็กตอบครูก็ใส่ให้เด็กเลย (ถามแล้วเด็กส่วนน้อยที่จะตอบคำถาม) 

           กรณีที่2 เมื่อเข้าไปถามแล้วเด็กไม่ตอบ ครูควรถามซ้ำ "หนูจะใส่ผ้ากันเปื้อนใช่ไหม" ถ้าเด็กยังไม่ตอบตอบอีก ครูก็ต้องถามซ้ำอีก ถ้าเด็กบอกความต้องการของตัวเองโดยการยิิ้มหรือพยักหน้า ครูก็ช่วยเด็กใส่




ประเมินตนเอง

             สนุกกับการเรียนและการทำกิจกรรมในคาบนี้มาก แต่ยังขาดการเตรียมตัวล่วงหน้า และต้องกลับไปทบทวนเนื้อหาที่อาจารย์อธิบายอีกครั้ง เพื่อจะได้เข้าใจมากขึ้นและนำไปใช้ได้ถูกต้อง

ประเมินเพื่อน

             เพื่อนๆตั้งใจเรียนแต่ก็ยังมีบางคนชอบคุยไม่ค่อยตั้งใจฟังเวลาที่อาจารย์อธิบาย ทุกคนให้ความร่วมมือในการทำกิจกรรม

ประเมินอาจารย์

            อาจารย์มีการเตรียมตัวในการสอนทุกครั้ง มีเทคนิคในการสอนที่หลากหลาย บรรยากาศในห้องสนุกสนานไม่เบื่อไม่ง่วงนอนและที่สำคัญอาจารย์มีการยกตัวอย่างหรือประสบการณ์ที่เคยเจอ ทำให้นักศึกษาเกิดความเข้าใจมากขึ้น อาจารย์เข้าใจนักศึกษา รู้ว่าบรรยากาศในการเรียนแบบไหนที่นักศึกษาชอบ
             


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น